دولت آینده

متن سخنان وی به شرح زیر است:

حضور مردم در پیشرفت

اکنون درسال 92 دردهه پیشرفت عدالت، آنچه مورد نیاز و مسئله اصلی کشور است، بحث پیشرفت اقتصادی است. آن هم بر اساس الگوی نابی که انقلاب اسلامی بوجود آورده و متمایز از الگوهای رایج دنیا است. یک ویژگی مهم این الگو آن است که در پیشرفت اقتصادی، همه اقشار مردم بیایند و نقش آفرین باشند. ما قائل به این نیستیم که دولت به تنهایی می تواند مسئله پیشرفت کشور را حل کند. بسیاری از نیروهای پیش برنده پیشرفت را مردم به صحنه می آورند. این در تجربه دهه اول انقلاب ثابت شده است. در جهاد سازندگی، نهضت سوادآموزی و سایر نهادهای مردمی برآمده از انقلاب. امروز هم اندیشه حضرت آقا، درحوزه اقتصاد مبتنی بر همین امر است. یعنی حضور مردم در پیشرفت. به تصریح ایشان، در اقتصاد باید سرمایه مردم و مدیریت مردم محور باشد.

بنابراین دولت آینده باید دولتی باشد که بتواند بیشترین ظرفیت مردم را به صحنه بیاورد ونگاهش، تکیه اش، برنامه هایش و راهبردهایش همه معطوف به این باشد که چگونه می خواهد ظرفیت مردم را در پیشرفت اقتصادی احیا کند. بیست سال این ظرفیت به حاشیه رانده شد. از ظرفیت واقعی مردم در پیشرفت استفاده نشد و دولت شد تنها متولی امور اقتصادی و اجتماعی مردم. اما الان تمام شرایط مهیاست برای اینکه این ظرفیت احیا شود.

حضرت آقا می فرمایند: باید جوانان ما در یک حرکت جهادی علم را به فناوری، فناوری را به صنعت و صنعت را به توسعه کشور وصل کنند. این یک مصداق بارز حضور مردم است در حوزه علم و فناوری.

در حوزه کشاورزی آقا می فرمایند: جهاد کشاورزی که گفته می شود، این کلمه جهاد پشت کشاورزی موضوعیت دارد، یعنی در کشاورزی هیچ کاری بدون جهاد امکان پذیر نیست. در جای دیگر آقا می فرمایند: در هر حرکتی که این انقلاب از اول تا الان انجام داده، یکی از ویژگیهای عمده اش حرکت جهادی بوده است.

جهاد، ماهیتاً یک امر همگانی است و هویت مردمی دارد.

حال، باید دید چه دولتی می تواند این ظرفیت را احیا کند؟ دولتی که وامدار حزب یا  گروه یا جبهه خاصی باشد نمی تواند این کار را بکند. تجربه این را نشان داده است. رییس جمهورهای حزبی ما نتوانستند مردمی عمل کنند، هر چند در شعار این حرف ها را زدند. بزرگترین ویژگی رییس جمهور آینده این است که وابسته به هیچ حزب و گروهی نباشد. خواستگاهش مردمی باشد. فرقی هم بین احزاب و تشکلها در این قضیه نیست. الان انقلاب ما بالغ تر از آن است که یک حزب یا تشکل بتواند به تنهایی کشور را اداره کند. این مستحق کشورهای به اصطلاح پیشرفته غربی است که سالیان سال است که درگیر دو حزب هستند و نمی توانند خود را از این سیاه چاله بیرون بکشند. ماکه نباید راه آنها را برویم. حزب گرایی هیچ وقت الگوی ما نبوده که حالا بخواهد باشد.

سابقه مدیریتی

یک مسئله دیگر که وجود دارد، این است که می گویند رییس جمهور باید یک سابقه اجرایی طولانی مدت داشته باشد. باید دید معنی این حرف چیست؟ آیا به معنی این است که سالها نیروگاه و سد و جاده احداث کرده باشد؟! چندین وزارتخانه و سازمان زیر نظر رییس جمهور است که کارهای اجرایی را آنها انجام می دهند و نه شخص رییس جمهور. بله، رییس جمهور باید سابقه مدیریتی داشته باشد، نگاه کلان و اشراف اطلاعاتی به مسائل کلیدی کشور داشته باشد، مسئله اقتصاد و تحریم برایش گنگ نباشد، اما اینکه خود رییس جمهور شخصاً سابقه اجرایی داشته باشد این محل بحث است.

ائتلافهای بی مبنا

نکته دیگر اینکه بدعتهایی در فضای انتخابات دارد باب می شود که اگر ریشه دار شود خطرناک است:

اولش این ائتلاف های بی مبنایی است که واقعاً برای مردم گنگ است. سیاسیون برای خودشان هرفرمولی پیاده می کنند، اشکالی ندارد، اما برای مردم گنگ است. مگر اصلح را می شود با ائتلاف و زدوبند مشخص کرد؟‌

بدعت دیگر این است که مبنا را بگذاریم به رجوع به یک فرد و از او استمداد کنیم که به جای مردم تشخیص بدهد. این هم به نظر در تجربه 33 سال انقلاب اسلامی بی سابقه است و متکی به تجربه اصیل انقلاب نیست. درست است که امام(ره) فرموده اند به روحانیت و علما رجوع کنید، اما به معنی تعطیل کردن تشخیص مردم نیست. خود ایشان می فرمایند تقلید سیاسی نداریم. مصداق را باید مردم خودشان تشخیص بدهند.

به هرترتیب امیدواریم حماسه سیاسی که حضرت آقا فرمودند انشاالله امسال محقق می شود.

اما یک بحث مهمتر در مورد حرکتها و جنبش های جوانان:

فضای انتخابات فضای خوبی است که این جنبش ها همدیگر را پیدا کنند. تشکلهای آرمانخواه باید با کمک هم گفتمان انقلاب را بازسازی کنند، در تمام جوانبش اعم از سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی. چون کوره انتخابات فضای خوبی است برای ذوب شدن یک سری یخهایی که بی جهت بین حرکتهای آرمانخواه جوانان ایجاد شده است. هدف متعالی همه حرکتهای این جنبش ها چیست؟ اعتلای انقلاب اسلامی. مقوله انتخابات و تشکیل دولت و... همه اینها ذیل این هدف تعریف می شود. هدف محدود به انتخاب یک فرد نباشد. اگر ما تکلیفی داریم، یک درصد مربوط به قبل از انتخابات است و 99 درصد بعد از انتخابات. مشکلی که در دولت نهم و دهم رخ داد همین بود که بچه های آرمانخواه بعد از روی کار آمدن رییس جمهور مطلوب شان، کنار نشستند و تماشاگر شدند. و بدتر آنکه تصورکردند عدالت یعنی کارهایی که رییس جمهور انجام می دهد. فکر کردند دولت در تحقق شعارهای آرمانی اش، دیگر نیازی به جنبش های جوانان ندارد. از این حیث ما مقصر بودیم که دولت را به حال خود رها کردیم و درست و حسابی به مطالبه گری و تصمیم سازی و اقدام برای اصلاح دولت نپرداختیم.

دولت نهم و دهم، دست بالا جاده صاف کن عدالت بود نه مجری عدالت. هنوز بسیاری از وجوه عدالت روی زمین مانده است. بچه هایی که آرمانشان عدالت بود باید پیشران اجرای عدالت می بودند، و این اتفاق رخ نداد. یک عده از ما تماشاگر شدیم، یک عده دیگر در دولت هضم شدیم و عده ای هم درجا زدیم. در این دولت جدید باید نشان دهیم مردم جلوتر از دولت، حتی در سازندگی و اداره کشور می توانند حرکت کنند. این را تجربه انقلاب نشان داده است. ما باید آماده شویم برای بعد از انتخابات که در این مسیر دولت سازی جدید، حرکتهای جوانان رها نشود. هویت مان را حفظ کنیم. تشکلهای خودمان را بازسازی کنیم. از بین خودمان، جریانهای بزرگتری ایجاد کنیم. عملیات های بزرگی در سازندگی کشور برای خودمان تعریف کنیم. دوشادوش دولت جدید حرکت کنیم.

حضرت آقا فرمودند: شما جوانان برای پنجاه سال آینده کار کنید. پس باید در بطن مردم بمانیم و با دولت هم تعامل داشته باشیم. آقا اخیراً در زمینه الگوی اسلامی ایرانی فرموده اند: جنبش های جوانان باید در مسیر تحقق این الگو فعال شوند. الان چند مورد از جنبش های جوانان در کشور وجود دارد که برای این امر مستعدند. مثلا مسئله نظام توزیع کالا در بخش کشاورزی و روستاها را جریان حرکتهای جهادی میتواند حل کند. ما در آینده دولتی می خواهیم که بتواند حداکثر ظرفیت این جنبش ها را به فعلیت برساند. رییس جمهور هم باید عمیقاً قائل به این باشد.